بخیل

بخیل به کسانی گفته می شودکه در بین جامعه بی ارزش وبی قدر می باشد اگر چه که بی نیاز ثروتمند هم باشد در اغلب احوال دنیا وتوانگری سبب عزت واحترام فرمانروایی شخص بوده ولی توانگری ودارای بخیل برعکس است حتی خویشان و اقربان فرزندان واهل بیت خودش از آن متنفر شده وبه چشم حقارت وبی ارزش وبی محتبی به آن نگاه می کند.

بخیل در جمع آوری ونگه داشت ثروت می کوشد واز خرچ کردن در راه خداوندج خود داری میکند اعتماد خود را از خداوندج قطع می نماید. وفکر میکند که اگر مال  خود را در راه خدا به مصرف برساند نادار محتاج خواهند گردید وبخیل از جامعه تجدید میگردد. زیرا بکار های عام المنفعه سهم نمیگیرد واز دارای های که حقوق واجبه آن ها پرداخته نشود واجتماع اسلامی از آن استفاده نکند وتنها درهدف های فردی وگاهی از آن درم مصارف جنوبی شهوتی کار گرفته هرگز این مال ها بخیر وخوبی ونفع آن شخص نبوده وباعث ضرر برای آن میگردد. خدوندج در این زمینه می فرماید:

آنانیکه انچه خداوندج از فضل ونعمت خود به ایشان عطا کرده است بخل می ورزد از زکات مال نمی دهند ودر راه مصالح جامعه به بذل وبخشش دست نمی زنند گمان نکنند که این کار برای انان خوب است وبه سود ایشان است بلکه این کار برای آنان بد است وبه زیان ایشان درروز قیامت همان چیزی که بدان بخیلی ورزیده اند طوق ایشان خواهند گشت وهمه آنچه میکنید اگاه است اگر شخصی سخی عیب های داشته باشد سخاوتش عیب های آنرا پوشیده ومردم در اجتماع ها از عیب گفتش خود داری می نمایند.

    منیره

برچسب‌ها: زنده گی

+ نوشته شده در  یکشنبه ۲۸ خرداد ۱۳۹۶ساعت 0:4  توسط دانشجویان صنف سوم ژورنالیزم 1396  |