حال چه خوب است که در شعار ما عمل وجود داشته باشد.

   ما حرف از آزادی همه اقوام در کشور امروز می زنیم، ولی درقبال حرف مان عمل نمی کنیم، ما می گویم که برابری وبرادری را دراین کشور با همه اقوام ساکن در این کره خاکی تمثیل می کنیم. ما شعار اخوت می زنیم وقتی وارد جامعه می شویم با برادری خود به چشم نفرت بار سخن می کنیم  ومی گویم .هرآن چیزی که درشعارما است در داخل کشور وبعضی جاهای دیگرکه برزبان جاری می کنیم اما وقتیکه متوجه می شویم ما برخلاف گفته هایمان داریم مردم مان را ترغیب وتشویق می کنیم روز به روز نفرت، کینه کدورت، تعصب برادرکشی وتجاوز افزایش می یابد دلیلش چیست؟ دلیلش این است که ما به قول که برای مردم خود می دهیم برعکس قول مان سخن ابلاغ می نمائیم وقتیکه وارد جامعه می شویم برخلاف میل وشعار مردم مان وارد کارویاهم عمل می شویم. شعار ما آزادیست، شعارما برابریست،  شعارما وحدت است،  شعارما ضد اختلاف ودعیت است. وقتی نظر اندازیم بیایم بررسی کنیم برخلاف آنچه که برای مردم گفتیم یاهم قول دادیم عمل کردیم وآنچه که درشعار، ما ایراد نمودیم برعکس شعارخود مردم خویش را به  کاری که میل خودمان است واداشته ایم. نه حرف از آزادیست و نه سخن از برادری بلکه ازسخن از تعصب کینه کدورت عصیان است که ما عصیان خویش را برای دیگران ویاهم درمقابل برادران خویش به نمایش می گذاریم . دلیلش چیست ؟ دلیلش این است که ما مسؤلیت مان را درک نمی کنیم ما اگر مسؤلیت مان را درک کنیم دیگر کاری نمی کنیم که برخلاف میل مردم ما باشد. امروز زمانیکه به جامعه نظر اندازیم ویاهم به دانشگاهای کشور می بینیم سالانه ما هزاران نفر از دانشگاه های کشور فارغ می دهیم هیچ تاکنون تغییرات در وضعیت امنیتی مردم ما نیامده است   تغییرات که به نفع مردم با شد که وحدت ملی را تمثیل کنیم. با وجود دادن این همه فارغ التحصیل روز ما بدتر از قبل شده است فاجعه ها دشمنی ها افزون ازقبل شده است با داشتن این همه نخبه روز به روز اوضاع امنیتی کشور ما به سوی بحران است تنها یک دلیل دراین نهفته که ما به مسؤلیت ایمانی و وجدانی مان عمل نمی کنیم ، اما برعکس سخن خود رفتار می کنیم یعنی حرف ما با عمل دوتاست.  ما همه اقوام را دراین کشور گل از گلهای یک چمن میدانیم اما گلی از این چنین نسبت به گلی دیگربرتری دارد چه درساختار نظام چه درساختار عادی دراین خاک  ارجحیت خاص برای یک برادرمان داده می شود؛ آیا خداوند متعال چنین کردار را می پذیرد بلکه نمی پذیرد شعارخداوند متعال تقوا است. هرکس تقوای الهی پیشه کند در نزدی خداوند مقامش بالاتر است نسبت به کسی که تقوا ندارد. پس زمانیکه نظری به این فرموده خداوند متعال کنیم هیچ فرقی بین اقوا م ساکن دراین خاک وجود ندارد چه هزاره، ازبک، تاجک، پشتون ویاهم متباقی اقوام باشد پس باید همه را دراین خاک که قلب آسیاست با هم ازلحاظ حقوق انسانی وکرامت انسانی باهم برابروبرادر بدانیم، تبعیض قومی ولسانی نکینم معیار برتریت تقواست در نزدی خداوند، برتریت یک قوم ویک ملت به زبان نسیت بلکه به میزان شعورسیاسی، درک سیاسی آن ملت نهفته است نه به زیادی یک قوم یک ملت که هیچ درک از آبادی وطن وسرسبزی این خاک ندارد. همه فکروذکرش برای ویرانی این خاک است این بی انصافیست بیایم این قوم را بیایم با قوم که تمام تلاشش را در راستای اعتلای کشور خرچ می کند مقایسه کنیم وفکر آنها را برتر از فکر آن بدانیم بیایید دست از این کارها برداریم ووحدت را باهم در این کشوربه وجود بیاوریم وهمدیگر را درآغوش بگیریم کاری کنیم کاری کنیم که قبل از این دیگر ملتی تمثیل آن را نه کرده باشد ما باید بکنیم.

 سلطان حسین "سلطانی"

برچسب‌ها: شعار ما؛ نماد عمل ما

+ نوشته شده در  یکشنبه ۳۰ مهر ۱۳۹۶ساعت 23:39  توسط دانشجویان صنف سوم ژورنالیزم 1396  |